Rozdział 13. (Ten pechowy xD) Loty na bani.

Po dłuższych zmaganiach powstało... TO. Dziwne, nieskładne i mało śmieszne.
Wybaczcie. Następna będzie lepsza... chyba : 3

Yeyeyyeye, stwierdzam, iż ze mnie bardzo zajebisty osobnik jest. Skąd ten pomysł? A nie wieem, samo mi się tak nasunęło.
W każdym razie, wracając do samego serca akcji – najbliższe dni miały być decydujące. Jak nie zacznę odpierdalać manian, to sobie spokojnie wyzdrowieję. A jak zacznę… to będzie rozpierducha. Hehehe. Dramatejszyn sytuejszyn.
Razem z Natsu każdego pięknego wieczora wymykaliśmy się w nasze ulubione miejsce. Potrafiliśmy przegadać całą noc na bardzo poważne (czytaj: zupełnie błahe) tematy, a nad ranem zasnąć, wtuleni w siebie.
No co? Pizgawica była rano, nic dziwnego. A że jesteśmy debilami i spaliśmy na dworze, to już jest zupełnie odmienna do przedyskutowania kwestia, której nie będę teraz poruszał, gdyż, ponieważ, że… mi się zwyczajnie nie chce. I chuj.
Mniejsza z tym. Ważne jest, że pierwszy raz w życiu byłem taki szczęśliwy, pomimo wiszącego nade mną fatum. Świry, świry wszędzie…! Starałem się o tym nie myśleć, co było dość trudne, zważywszy na to, że w gildii mam samych szaleńców.
Podać przykłady?
- Jola, Jola, Zdzichuu! – piłował mordę Laxus, codziennie wieczorem.
Siadał na schodach i przez godzinę wołał Jolkę i Zdzicha. Kim oni są? Nie wiem po dziś dzień. Kiedy o to pytałem, powtarzał, że jestem zjebany, bo nie potrafię docenić jego jodłowania. Cokolwiek to znaczy.
To samo Freed. Każdego ranka siadał przed kiblem, czytając gazetę i czekając na swoją kolej. Nawet wtedy, jak było wolne…
A Gajeel? Latał po całej bazie jak popierdolony, jedząc wszystkie metalowe rzeczy. Bankrutujemy przez niego…!
Ok., ok. Pora ogarnąć emocje, bo wyjdę z siebie i stanę obok, a tego byście nie chcieli. Z dwoma takimi jak ja nikt by nie wytrzymał, nawet Natsu.
A może… on preferuje trójkąciki?
Kurwa, Fullbuster, zboczeńcu. Czas się opanować i spojrzeć na świat z poważniejszej perspektywy.
- Graaaaaaaay! – usłyszałem krzyk Erzy.
O cię kurwa. Chyba była zła. Mamooo, jestem niewinny, nic nie zrobiłem…
- Noooo?! – odkrzyknąłem, szykując się od razu do ucieczki.
Przezorny zawsze ubezpieczony, a co!
- Chodź no tu! Jest sprawa!
No fuck. Pisane jest mi umrzeć. Żegnaj świecie…!
Poczłapałem w jej kierunku, wbijając wzrok w ziemię. Już nigdy nie zaśpiewam. Ani razu nie usłyszę już, jakim jestem pojebem. Nie będą mieli z kogo robić sobie jaj. Odejdę…!
Dramatyzowałem w myślach.
Kiedy już znalazłem się przy Scarlet, odważyłem się na nią spojrzeć.
- Natsu ma urodziny. Za dwa dni. Pamiętasz? Trzeba mu urządzić przyjęcie! Szczegóły uzgodnimy ze wszystkimi. Musisz go wziąć na spacer, czy coś… jak wrócicie, wszystko ci powiem – mówiła, a ja gapiłem się tylko na nią bez słowa.
Jaki. Ze. Mnie. Zjeb! Zupełnie zapomniałem o urodzinach mojego chłopaka!  Oh god.
Zgodziłem się na propozycję Erzy bez szemrania. Teraz pozostało mi tylko znaleźć Pedalskiego Włosa. Ksywa się ostała, nawet teraz, kiedy jesteśmy razem. Heheszki.
- Naaatsu! – darłem mordę co jakiś czas, kręcąc się po bazie i jej okolicach.
No nie. Wsiąkł. Następny. Już nigdy go nie zobaczę. Porwał go Potwór z Lasu. Albo co gorsza krasnoludki. On był za młody na taki los!
A ja jestem za młody, żeby tracić mężczyznę mego życia, no! Krasnoludki, oddajcie mi gooo!
- Wołałeś mnie? – usłyszałem w końcu znajomy głos.
- Natsu! – krzyknąłem uradowany. Zarzuciłem mu ręce na szyję, nie chcąc wypuszczać go z objęć. – Oddali mi cię!
- Eeee… Kto mnie oddał? – zapytał, nieco zbity z tropu. Przytulił mnie.
- Krasnoludki, a któżby inny?
- Gray, kochanie. Ćpałeś coś? – odsunął mnie na wyciągnięcie ramion, bacznie mi się przyglądając.
- Jasne, że nie! – oburzyłem się.
Że niby JA coś ćpałem? JA?!
…
Dobra, może to tak wyglądało. Ale no wiecie, odbija człowiekowi na starość i zaczyna wierzyć w krasnoludki. Coś w tym dziwnego?
- W takim razie zaczyna ci odwalać – uniósł brew do góry. – To zły znak – mruknął bardziej do siebie, niż do mnie.
- Kuup mi pieska! Ja chcę pieska! – świergotałem jak maleńki bachorek. Takie potrafiły być upierdliwe, oj tak.
- Mogę ci jedynie kupić mózg na allegro. Przydałby ci się – poczochrał mi włosy.
W tej chwili zacząłem martwić się stanem mojego umysłu. Krasnoludki? Piesek? O ludzie, co ja odpierdalam.
- Natsu… chodźmy spać – mruknąłem mu prosto do ucha, kładąc dłoń na jego szyi. – Ale tak… spać, że nie spać – dodałem po chwili.
Zaśmiał się, słysząc to.
- Dobrze. Chodźmy – złapał mnie za rękę i pociągnął w stronę polanki.
Hehe. Będzie seks, będzie seks!
SEKS.


Haha, ok., koniec tego xD na nic lepszego nie było mnie dziś stać, chora jeszcze jestem : D 
~Misuzu.