Rozdział 31. Misja - czyli: miały być seksy, ale ich nie ma.

Hej ludzie ^^
Rozdział krótki, nie śmieszny i większość przegadana, powiedzmy.
Nie mam weny ostatnio i powiem wam coś, co was zasmuci. Bądź też się ucieszycie.
Po ślubie Erzy i Jellala zamierzam zakończyć pisanie tego bloga.
I ogólnie chcę skończyć z pisaniem. Doszłam do wniosku, że to nie dla mnie.
Uh, to chyba tyle. 

Siedziałem na peronie i czekałem, aż Natsu dojdzie do siebie po podróży. Jego choroba lokomocyjna zawsze była trudna do zniesienia, ale dziś szczególnie mnie irytowała. Chciałem jak najszybciej wykonać zadanie i wrócić do gildii. Nie byłem pewien, czy zastaniemy ją nierozpierdoloną, także no.
- Zbieraj się, kretynie – mruknąłem do Dragneela, po czym wyciągnąłem z kieszeni kartkę z zadaniem.
- Co w ogóle mamy zrobić? – wyjęczał, podnosząc się z miejsca. Nadal był trochę zielony na twarzy i zacząłem się bać, że za chwilę mnie zarzyga.
- Mamy znaleźć szpiega w posiadłości jakiegoś ważniaka. Zatrudni nas tam, da wyżywienie i dach nad głową. Musimy się sprężać, bo jak nie zdążymy na ślub, to Erza nas zajebie, a potem ożywi i znowu zajebie. – Westchnąłem i pociągnąłem za sobą Natsu w kierunku obrzeży miasta.
***
Po drodze zdążyliśmy zgubić się trzy razy, ale wreszcie dotarliśmy na miejsce. Otworzyła nam młoda blondynka. Sądząc po fartuszku, pewnie była pokojówką.
- Byli panowie umówieni? – zapytała słodkim głosikiem, uśmiechając się pięknie.
- W zasadzie nie. My w sprawie pracy – odpowiedziałem i obdarzyłem ją jednym z moich seksownych uśmieszków. Natsu łypnął na mnie spode łba, ale zignorowałem go.
Dziewczyna zaprosiła nas gestem do środka, a potem poprowadziła przez labirynt korytarzy prosto do gabinetu swojego pracodawcy.
Tamten przyjął nas bez żadnej zwłoki, po czym odprawił pokojówkę. Facet był wysoki, miał kozią bródkę i wąsy, które zdawały się żyć własnym życiem. Tak samo brwi. A konkretniej jedna, zrośnięta brew. Przynajmniej ubrany był normalnie, bo w garnitur. Za to kolorowe buty do niczego mu nie pasowały, ale to już przemilczmy.
- Przychodzimy w sprawie zlecenia. Nazywam się Gray Fullbuster, a to Natsu Dragneel. Jesteśmy z gildii Fairy Tail. Proszę, aby opowiedział pan nam dokładnie, jaka jest sytuacja – poprosiłem, rozsiadając się na krześle. Natsu stanął obok mnie z rękami skrzyżowanymi na piersi.
- Zajmuję się bardzo poważnymi interesami. Ostatnio nabrałem pewności, że mam w domu szpiega, który podrzuca konkurencji wszystkie moje pomysły. Oczywiście oni realizują je niemal natychmiast i nie mam szansy się wykazać. – Westchnął i pomacał się po wąsach. – Muszę się dowiedzieć, kto mnie szpieguje. Do tego celu będziecie mi potrzebni wy. Pan, panie Gray, będzie pomagał w kuchni. Natomiast pan Natsu przyda się jako pomoc we wszystkim innym.
- A konkretniej? – wtrącił się mój chłopak.
- No, na przykład w sprzątaniu. – Facet wzruszył ramionami.
Chwilę później zaprowadził mnie do kuchni, a Natsu do kantorka sprzątaczek, z czego różowowłosy nie był za bardzo zadowolony. Mieliśmy spotkać się w nocy w naszej wspólnej sypialni i wymienić informacjami.
***
Była dość późna godzina, kiedy padnięty Natsu przyszedł do sypialni, Ja w sumie nie miałem męczącej roboty, tylko podawałem rzeczy potrzebne do ugotowania czegoś tam. Wypytywałem kucharza – Pete się zwie - o dom, ludzi.
- Podobno ta blondyna, co nam otworzyła, flirtuje z każdym i jest dosyć nachalna, kiedy chce się czegoś dowiedzieć. Uważam jednak, że szpieg byłby ostrożniejszy – powiedział Natsu, kiedy zapytałem go o wynik infiltracji.
- Pewnie z tobą też flirtowała? – mruknąłem cicho, patrząc na niego kątem oka. – Dowiedziałeś się czegoś jeszcze?
- Oprócz niej i kucharza jest tu jeszcze troje ludzi ze służby. Lui, Hiro i Evanlyn. Lui wydaje się być miłym gościem i zawsze wykonuje polecenia bez szemrania. Hiro ustawia wszystkich po kątach i jest straszny. Niczym Erza w skórze faceta, mówię ci. Natomiast Evenlyn to strasznie gburowata osoba. Nawet nie raczy ci odpowiedzieć, kiedy zadasz jej jakieś pytanie.
- Pete, ten kucharz, chętnie odpowiada na każde pytanie i jest bardzo łatwowierny. Zadałem mu nawet pytanie typu „czym zajmuje się nasz pracodawca?”, a on się tak rozgadał… - Zrobiłem mądrą minę. – Musimy się dowiedzieć, z kim najczęściej gada o tych sprawach i skierować podejrzenia na tego kogoś. A potem tylko zastawić jakąś pułapkę na tego kogoś. I finał, wracamy do domu!
Natsu przytaknął tylko. A potem zasnął, zanim zdążyłem się dobrać do jego tyłka.  

~Kusakabe.
P.S. Macie bezczelną reklamę. I tak nikt nie będzie pytał, ale co tam.   http://ask.fm/Misuzu187